.

İlim tahsilini tamamlayan üç alim, yakınlarında bulunan bir şeyh efendiyi ziyaret edip duasını almak istemişler. Epey gittikten sonra tekkeye varıp misafir olmuşlar, yemekten sonra namaz geçilmiş. Şeyh efendi namazı kıldırmış. Ancak şeyh efendinin kıraatında biraz galat (tecvidi noksan) varmış. Bunun üzerine üç alim namazdan sonra kendi aralarında konu şarak: -Buraya kadar geldik, büyük bir zat dediler ama namazı ve kraatı da pek iyi değilmiş- dediler.
Yatma vaktinde odalarına çekilmişler, ama gece üçü de ihtilam olmuş. Hemen kalkarak yakında bulunan bir dereye giderek yıkanmak istediler. Elbiselerini çıkarıp dereye girdiler ama birde ne görsünlar dere kenarında bir aslan, elbiselerin yanında durmuş bunlara bakıyor. Korkudan dışarı çıkamadılar, su içinde biraz daha fazla kaldılar.
O sıra şeyh efendi misafirleri sormuş, odalarında olmadığını haber alınca aramak için dışarıya çıkmış. Sonunda dere kenarına geldiğinde misafirlerin suyun içinde olduğunu, dışarda bir aslanın beklediğini gören şeyh efendi, aslanın yanına yanaşıp kulağından tutarak misafirlerini korkuttuğu için aslanı azarlamış ve ormana göndermiş. 
Sonra misafirlere dönerek, -ne yapalım! siz dışınıza değer verdiğiniz için mahluktan korktunuz, biz içimize-ruhumuza- değer verdiğimiz için mahlukat bize teslim olmuş- dedi.