.

Abdullah ibni mübarek anlatıyor:


- Bir gün Irak, Suriye topraklarından geçerken yalnız bir kadına rastladım. Selam verdim selamımı;

-“Söz olarak Rahim bir Rab'den selam sözüdür onların duyacağı”(Ya-sin:58) ayetiyle aldı
- Buralarda ne yapıyorsun? diye sordum.

- ”Allah kimi yoldan çıkarmışsa, ona yol bulduracak yoktur" (A’raf: 186) ayetini okudu. Anladım ki, yolunu kaybetmiş Nereye gittiği soruma ;
- ”Bir gece kulunu Mescid-i Haramdan alıp Mescid-i Aksaya götüren Allah'ı tesbih ederim”(İsra:1) ayetiyle karşılık verdi. Anladım ki, geçtiğimiz hac mevsiminde haccını tamamlamış Kudüs’e gidiyor. Ne zamandan beri böyle yolunu kaybettin? dedim:

-

”Tam üç gece “(yani üç gündür)(Meryem:10) dedi. Yiyecek verme teklifinde bulundum,

- ”Sonra orucunuzu gün batıncaya kadar tamamlayın”( Bakara:187) ayetini okudu.
- İyide Ramazan da değiliz, dedim ;
- ”Kim Allah için nafile bir hayır yaparsa, Allah her hayrın karşılığını verendir, her şeyi hakkıyla bilendir”(Bakara:158) ayetiyle cevap verdi.
- Yolculukta oruç açılabilir, dedim.
- "Ama orucu tutarsanız, bu hakkınızda daha hayırlıdır”(Bakara: 184) ayetini okudu.
- Niye benim gibi konuşmadığını sordum.
- ”Ağzından tek bir söz bile çıkmasın ki, yanında onu gözleyen ve o sözü kaydetmeye hazır bir gözcü bulunmamış olsun"(Kaf:18)dedi.
"kimlerdensin? diye sordum.
- ”Bu konuda kesin bilgin yok(ailemi söylesem de tanımazsın) Sonra göz de kalp de(görmeden, kesin bilgiye dayalı olmadan verdiğin her hükümden) sorumludur.” (İsra:36) ayetiyle cevap verdi.
Hata ettim, hakkını helal et dedim.
- ”Bugün size kınama yok, Allah sizi bağışlasın” (Yusuf: 92) dedi.
Deveme bindirip kafilesine ulaştırma teklifinde bulundum.
- "Hayır adına ne işlerseniz Allah onu bilir” (Bakara:215) ayetiyle mukabele etti.
Devemi yanına getirdim, binecekken
- ”Mümin erkeklere söyle, bakışlarını sakınsınlar” (Nur:30) ayetini okudu .
Gözlerimi çevirdim; binecekken deve ürküp kaçtı, bu arada elbisesi az yırtıldı.
- ”Başınıza musibet olarak ne gelirse, bu bizzat işleyip, onu hak etmeniz sebebiyledir” (şura:30) ayetini mırıldandı.
Sabret, deveyi bağlayayım! dedim.
- ”Bu hususta Süleyman'ı anlayışlı ve daha isabetli davranır kıldık” (Enbiya: 79)ayetini okuyarak, devemi yönlendirme konusunda benim daha başarılı olduğumu kastetti.
Deveye bindi ve;

- “Bunu bize baş eğdiren Allah'ı tesbih ederim; yoksa bunu biz başaramazdık. Ve sonunda şüphesiz Rabbimize döneceğiz!" (Zuhruf:13–14) ayetlerini okudu
"Haydi!" diye deveyi hızlandırdım.
- "Yürüyüşünde (ve davranışlarında)vakur ol ve sesini yükseltme [Nokta] seslerin en çirkini eşeğin sesidir!" (Lokman: 19) mukabelesinde bulundu. Yürürken şiir okumaya başladım.
- ”Kur'an' dan kolayınıza geleni okuyun!"(Müzzemmil:20) dedi.
şiir okumak haram değil ki ! Dedim.
- ”Bu hususu ancak idrak ve basiret sahipleri düşünür anlar!” (Bakara: 269) cevabını verdi.
Bir süre gittik; sonra evli olup olmadığını sordum.
- "Ey iman edenler! Cevabı verildiğinde sizi üzecek meselelerden sormayın!"(Maide :101) ayetini okudu.
Derken kafilesine ulaştık ve "kafile içerisinde kimsen var mı? Dedim.
- ”Mal ve evlat dünya hayatının süsüdür!” (Kehf: 46) dedi.
Anladım ki, evladı var, İsimlerini sordum,
- ”Allah İbrahim'i dost edindi; Allah Musa ile konuştu; Ey Yahya, Kitaba kuvvetle tutun!”(Nisa:125,164;Meryem:12) Ayetlerini okudu.
”Ey İbrahim, ey Musa, ey İsa!” diye kafileye seslendim, Nur yüzlü üç genç
Buyur!" diye, çıkageldi.
- ”Onlara para verip, Bununla içinizden birini şehre yollayın! Yemeklerin helal ve temiz olanına baksın ve size bir yiyecek getirsin, Dikkatli davransın!” (Kehf:19) dedi.
Yiyecek gelince bana:
- ”Geçmiş günlerinizde yaptıklarınızın karşılığında şimdi afiyetle yiyip için!" (Hakka:24) dedi, Çocuklara:

- Annenizin bu durumunu bana söylemezseniz bu yemekten yemem!"dedim.

-Annemiz, dediler Ağzından Cenâb-ı Allah’ın gazabını çekecek yanlış bir söz çıkar korkusuyla 40 yıldır böyle sadece Kuranla konuşur.

   İbn Mübarek, bu hadiseyi Kur’an’da her şeyin bulunduğuna delil olarak anlatırdı.

< Önceki		Sonraki >