Ben ders almıştım, belli bir müddet derslerimi yaptıktan sonra içime bir vesvese girdi: “efendi seni almadı” diye. Kendimi yedim bitirdim. Sonra bunu çeşitli değerli hocalarımıza sordum, “öyle şey yok” dediler, vesvese yapma derse devam dedilersede içimdeki fırtına bir türlü dinmedi.
Sonra bir sabah namazından sonra Kemal efendiyi yakaladım ona da sordum, biraz rabıta şeklinde durup, “yok öyle bir şey, alınmışsın” dedi. Biraz rahatladım ama bu vesvese sonra tekrar başladı.
En sonunda bir sabah namazı sonrası, Efendi Hazretleri tam odasına hareket edecekken koşarak yaklaştım, korumalar bana sarıldı, ihvanlar da oraya doğru koşuştular.
-Efendim, dedim beni almamışsınız.
- Kim dedi sana bunu, dedi. Bende,
- Hiç kimse. Velâkin vesvese oluyor, dedim. Hiddetle doğrulduğu yerden geriye yaslanarak
- Aldım seni, aldım seni, dedi. Ve bende neredeyse bayılacaktım
ki sağ tarafa doğru gittim. İhvanlar, “ne kadar şanslısın bunu efendinin mübarek
ağzından duydun” dediler ve şimdi rahatım elhamdülillah…
< Önceki | Sonraki > |
---|